Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK) to prywatny system dobrowolnego oszczędzania, w którym udział biorą 3 podmioty: Pracownik, Pracodawca oraz Państwo. Program ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa finansowego pracujących obywateli.

Do programu z automatu zostają w określonych terminach zapisani wszyscy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę pomiędzy 18 a 54 rokiem życia. Osoby powyżej 55 roku życia przystępują do programu na wniosek. Istnieje możliwość rezygnacji z udziału w PPK poprzez złożenie stosownego oświadczenia.

Jak wygląda udział poszczególnych podmiotów w programie:

– 1,5% wynagrodzenia brutto z możliwością zwiększenia do 4% – udział Pracodawcy;

– 2% wynagrodzenia brutto z możliwością zwiększenia do 4% – udział Pracownika;

– 240 zł rocznie oraz 250 zł wpłaty powitalnej – udział Państwa.

Termin przystąpienia do PPK jest uzależniony od wielkości zatrudnienia:

• od 1 lipca 2019 r.– firmy zatrudniające co najmniej 250 osób zatrudnionych według stanu na dzień 31 grudnia 2018 r.,
• od 1 stycznia 2020 r.– firmy zatrudniające co najmniej 50 osób zatrudnionych według stanu na dzień 30 czerwca 2019 r. – NOWE TERMINY wprowadzone Tarczą Antykryzysową: 27 października 2020 r. ─ na zawarcie umowy o zarządzanie PPK, 10 listopada 2020 r. ─ na zawarcie umowy o prowadzenie PPK
• od 1 lipca 2020 r.– firmy zatrudniające co najmniej 20 osób zatrudnionych według stanu na dzień 31 grudnia 2019 r. – NOWE TERMINY wprowadzone Tarczą Antykryzysową: 27 października 2020 r. ─ na zawarcie umowy o zarządzanie PPK, 10 listopada 2020 r. ─ na zawarcie umowy o prowadzenie PPK
• od 1 stycznia 2021 r.– pozostałe podmioty oraz jednostki należące do sektora finansów publicznych niezależnie od tego, ile osób zatrudniają.

Jakie są zalety z punktu widzenia Pracodawcy:

• wydatki poniesione na PPK stanowią koszt uzyskania przychodu,
• wpłaty Pracodawcy podlegają zwolnieniu z ZUS.

Jakie korzyści daje Pracownikowi przystąpienie do PPK? Przede wszystkim do gromadzonych przez niego środków dokłada swój udział Pracodawca oraz Państwo. Jeżeli Pracownik nie zrezygnuje z programu przed ukończeniem 60-go roku życia, będzie miał do dyspozycji pełną kwotę zgromadzonych oszczędności, a ich wypłata będzie zwolniona z opodatkowania.

Więcej informacji na temat PPK jest dostępnych TUTAJ

Ulga na złe długi

Ulga na złe długi to rozwiązanie pozwalające na skorygowanie VAT należnego przez sprzedawcę oraz obligujące kupującego do skorygowania VAT naliczonego w przypadku przekroczenia terminu płatności. Od stycznia 2019 r. zastosowanie ulgi możliwe jest po 90 dniach od upływu terminu płatności, jeżeli wierzytelność powstała po 3 października 2018 r. W stosunku do wcześniejszych należności obowiązuje termin 150-dniowy.

Jakie warunki należy spełnić, aby skorzystać z ulgi?

1. Zarówno wierzyciel jak i dłużnik muszą być czynnymi podatnikami VAT
2. Dłużnik nie może być w trakcie postępowania upadłościowego, likwidacji lub restrukturyzacji
3. Korekta po stronie wierzyciela możliwa jest w odniesieniu do faktur, od daty wystawienie których nie upłynęły 2 lata (liczone od końca roku, w którym zostały wystawione)
4. Wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie

Korekty dokonuje się w deklaracji za okres, w którym przekroczony został termin 90 dni. Po uregulowaniu zadłużenia podatek jest wykazywany ponownie w deklaracji za okres, w którym dokonano zapłaty.

Rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostało uregulowane w ustawie o podatku od towarów i usług – art. 89a (korekta podatku należnego przez wierzyciela) i art. 89b (korekta podatku naliczonego przez dłużnika).

Od 1 stycznia obowiązuje nowe rozwiązanie dla przedsiębiorców prowadzących działalność na niewielką skalę. Mogą oni opłacać składki na ubezpieczenie społeczne w obniżonej wysokości, ściśle związanej z osiągniętym w poprzednim roku podatkowym przychodem.

Co należy zrobić, aby skorzystać z takiego rozwiązania? Należy wyrejestrować się z ubezpieczeń poprzez złożenie ZUS ZWUA oraz zarejestrować ponownie z nowym kodem tytułu ubezpieczenia (05 90 lub 05 92). Należy to zrobić w terminie do 8 stycznia 2019 r.

Jakie warunki należy spełnić? Działalność gospodarcza w poprzednim roku podatkowym musiała być prowadzona przez co najmniej 60 dni, a przychód nie przekroczył 30-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu (w 2018 r. – 63 000 zł). Z obniżonych stawek ZUS nie mogą skorzystać osoby rozliczające się w formie karty podatkowej i korzystające ze zwolnienia w VAT oraz podmioty świadczące usługi na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy.

ZUS będzie miał prawo zweryfikować poprawność przekazanych danych i zobowiązać przedsiębiorcę do dostarczenia w ciągu 14 dni dokumentów potwierdzających wysokość rocznego przychodu za poprzedni rok kalendarzowy.

Należy pamiętać, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne będzie mieć znaczenie dla wysokości zasiłku chorobowego czy macierzyńskiego wypłacanego przedsiębiorcy.

Kalkulator do obliczania najniższej podstawy wymiaru składek dostępny jest TUTAJ.

Od stycznia zasadniczo zmieniają się zasady rozliczania kosztów eksploatacji samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Jeżeli samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, ale jest wykorzystywany zarówno w celach firmowych jak i prywatnych, wówczas podatnik będzie mógł zaliczyć w koszty jedynie 75% wydatków związanych z jego użytkowaniem.

Zlikwidowana zostaje tzw. kilometrówka – w zamian przedsiębiorca wykorzystujący prywatny samochód w prowadzonej działalności będzie mógł zaliczyć w koszty 20% wydatków, niezależnie od liczby faktycznie przejechanych kilometrów.

Kolejną zmianą jest zwiększenie limitu amortyzacji dla samochodów osobowych elektrycznych z 30.000 EURO na 225.000 zł oraz z 20.000 EURO na 150.000 zł dla pozostałych pojazdów osobowych.

Limit 150.000 zł od stycznia 2019 r. będzie dotyczył również kosztów ubezpieczenia Autocasco.

Najistotniejszą jednak zmianą jest bez wątpienia ograniczenie możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodu opłat wynikających z umowy leasingu przekraczających kwotę 150.000 zł. Dotyczy to umów zawartych po 1 stycznia 2019 r. Umowy leasingu zawarte przed 31 grudnia 2018 r., niezależnie od daty faktycznego odbioru pojazdu, korzystają z dotychczasowych przepisów.

1 stycznia 2016 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano zapisy regulujące kwestię ujmowania w księgach faktur korygujących (art. 14 ust. 1m – 1p, art. 22 ust. 7c – 7g). Do tej pory organy podatkowe stały na stanowisku, iż korygując zarówno przychody lub koszty należy cofać się do okresu wystawienia faktury pierwotnej. Taka interpretacja przepisów była dosyć uciążliwa dla podatników.

Aktualnie ogólna zasada stanowi, iż korekty dokonuje się w okresie, w którym wystawiona została faktura korygująca, pod warunkiem, że nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub oczywistą pomyłką. Jeżeli w miesiącu wystawienia faktury korygującej nie osiągnęliśmy odpowiednio przychodu lub kosztów, które można pomniejszyć wówczas należy zastosować mechanizm odwrotny, tj. zwiększyć koszty lub przychody.

Analogiczne zmiany zostały wprowadzone w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych – art. 12 ust. 3j – 3m oraz art. 15 ust. 4i – 4l.

Z dniem 1 stycznia 2016 r. uchylone zostały przepisy nakazujące dokonywanie korekty kosztów w przypadku nieuregulowania płatności – art. 24d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do faktur wystawionych do końca grudnia 2015 r. podatnicy zobligowani są do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu, jeżeli:

• nie uregulowali płatności w ciągu 30 dni od upływu terminu płatności wynikającego z faktury lub umowy (jeżeli termin płatności nie był dłuższy niż 60 dni);
• nie uregulowali należności w ciągu 90 dni od daty zaliczenia w koszty uzyskania przychodu (jeżeli termin płatności był dłuższy niż 60 dni).

Uchylenie w/w artykułów to dobra informacja dla działów finansowo-księgowych. Analizowanie transakcji pod kątem ewentualnej korekty kosztów wiązało się ze sporym nakładem pracy, nawet pomimo automatyzacji procesu księgowania takiego zdarzenia w systemach księgowych.