1 stycznia 2016 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano zapisy regulujące kwestię ujmowania w księgach faktur korygujących (art. 14 ust. 1m – 1p, art. 22 ust. 7c – 7g). Do tej pory organy podatkowe stały na stanowisku, iż korygując zarówno przychody lub koszty należy cofać się do okresu wystawienia faktury pierwotnej. Taka interpretacja przepisów była dosyć uciążliwa dla podatników.

Aktualnie ogólna zasada stanowi, iż korekty dokonuje się w okresie, w którym wystawiona została faktura korygująca, pod warunkiem, że nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub oczywistą pomyłką. Jeżeli w miesiącu wystawienia faktury korygującej nie osiągnęliśmy odpowiednio przychodu lub kosztów, które można pomniejszyć wówczas należy zastosować mechanizm odwrotny, tj. zwiększyć koszty lub przychody.

Analogiczne zmiany zostały wprowadzone w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych – art. 12 ust. 3j – 3m oraz art. 15 ust. 4i – 4l.